حمید مزینانی هستم ،
۶۰ساله، ساکن مشهد. متاهلم و سه فرزند دارم.
سفر رفتن بخش مهمی از زندگی من رو تشکیل می‌دهد و اولین سفر جدی زندگی من برمی‌گرده به سال۵۸ و بادوتا از دوستانم و بدون وسیله و با کمترین امکانات رفتیم شمال و اصفهان .

سفر عجیب ولی جالبی بود و با حداقل امکانات انجام شد. اکثرشب‌ها در چادر و درفضای باز می‌خوابیدیم و برای حمل‌نقل هم از ماشین‌های گذری و اتوبوس استفاده می کردیم. بعد از آن، در سفررفتن جدی من حدود سی سال وقفه افتاد. 

از سال ۹۰ دوباره و به طور جدی و حرفه‌ای سفررفتن را آغاز کردم. من کلا از همه سبک‌های سفر لذت می‌برم ولی بیشتر سفرهایی که می‌روم سفرهای طبیعت‌گردی و اکتشافی هست و بخصوص چون  دوره‌های تخصصی کوهنوردی را هم گذرانده‌ام، صعود به بسیاری قله‌ها را نیز انجام داده‌ام.

 شب‌مانی و کمپ در طبیعت جزو سبک‌های موردعلاقه و پراستفاده من در سفرهاست چون از نگاه من هدفمندتر، تجربه‌گراتر و همینطور مقرون‌‌به‌صرفه‌تر است و اتفاقا یکی از جالب‌ترین و در عین‌حال چالش‌برانگیزترین خاطرات سفری من مربوط به برنامه صعود به قله بزد در تربت جام در دمای منفی25درجه بود. رسیدیم جانپناه و من متوجه شدم که کیسه خوابم همراهم نیست و مجبور شدم تا صبح با چراغ الکلی آب را گرم کنم و بریزم در شیشه‌آب و آن‌را در لباسم قرار دهم تا گرم بمانم و تا صبح نیز بیدار بودم.

من درسال‌های اخیر، در بسیاری که از سفرها، نقش تورلیدر رو ایفا می‌کنم و معتقدم تورلیدرها، بخصوص درباره مسافرهای سنین بالاتر به واسطه تجربه‌ای که دارند باید احساس اطمینان و امنیت‌خاطر به مسافرها منتقل کنند و درعین حال نفوذکلام، اعتمادبهنفس و همینطور دانش و آگاهی جامعی نسبت به مقصد داشته باشند.

‎

متاسفانه کرونا باعث شد که سفرها محدودتر بشود و بیصبرانه منتظرم که دوباره سفررفتن‌های جدی را آغاز کنم و برنامه‌ام برای سفرهای آتی در ایران، آذربایجان غربی و شرقی است که ندیده‌ام و همینطور خارج از ایران کشورهای باستانی مثل مصر و هند و ایتالیا.